مدیریت دررفتگی بزرگسالان، دررفتگی جزئی و بی ثباتی مفصل ران

ضربه مستقیم (با نیروی کم یا بدون نیروی) به لگن شایع ترین علت دررفتگی در این ناحیه از بدن است. دررفتگی مفصل ران نیز می تواند در نتیجه بیماری های مادرزادی و دیسپلازی استابولوم یا سر استخوان ران رخ دهد. نیروی بیشتری برای دررفتگی مادرزادی لگن مورد نیاز است. بنابراین، شایع ترین علل دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، تصادف و زمین خوردن است. این وضعیت با این واقعیت توضیح داده می شود که دررفتگی لگن در کودکان می تواند ناشی از ضربات نسبتا ضعیف باشد. توجه داشته باشید که یک لگن مصنوعی همچنین می تواند به دلیل بیماری مانند افزایش سن یا در نتیجه جراحی یا توانبخشی نادرست دررفته شود.

انواع دررفتگی مفصل ران

لگن مفصلی است که از سر و حفره استخوان تشکیل شده است. 3 نوع اصلی دررفتگی مفصل ران به شرح زیر است.

دررفتگی ناشی از آسیب در مفصل ران

انواع اصلی دررفتگی مفصل ران در اثر آسیب های طبیعی مفصل عبارتند از:

لوکساسیون قدامی: لوکس شدن قدامی مفصل ران در نتیجه ضربه مستقیم به پشت لگن یا در بیشتر موارد در نتیجه فشار روی ساق پا که از بدن فاصله می گیرد و باعث کج شدن لگن می شود، رخ می دهد. در ناحیه قدامی، و از حفره لگن منشا می گیرد. این فشار باعث جدا شدن استخوان ها از هم می شود و از خط وسط به استخوان ران فشار می آورد.

دررفتگی خلفی: دررفتگی خلفی بیش از 90 درصد دررفتگی ها را تشکیل می دهد و زمانی رخ می دهد که مفاصل زانو و لگن خم شده و از پشت به زانو فشار وارد شود. دررفتگی خلفی مفصل ران معمولاً در نتیجه تصادف جاده ای که پس از تصادف رخ می دهد رخ می دهد. در این شرایط معمولا زانوهای مسافر به داشبورد برخورد می کند و باعث دررفتگی لگن می شود. در این حالت، نیروی اعمال شده از طریق استخوان ران به مفصل ران منتقل می شود. بنابراین، اگر در هنگام ضربه پا به سمت عقب حرکت کند، ممکن است این حرکت باعث دررفتگی خلفی مفصل ران شود.

دررفتگی مرکزی: سومین نوع دررفتگی است که ضربه مستقیم به کناره لگن باعث وارد شدن فشار به مرکز لگن به داخل حفره ایلیاک و حرکت استخوان به داخل حفره لگن می شود. این نوع دررفتگی در واقع یک دررفتگی شکستگی است.

جابجایی مفصل ران مصنوعی

دیسپلازی هیپ معمولاً باعث درد منفرد یا مزمن مفصل ران می شود. ایجاد این شرایط مستلزم درمان فوری درد، بررسی جامع وضعیت بیمار و بی حرکتی مفصل در مدت 6 ساعت است. در واقع، وقوع مرگ بافت، کم خونی یا نکروز آواسکولار سر فمورال (AVN) یک پدیده وابسته به زمان است، در اغلب موارد، اگر بازگشت مفصل به محل اصلی خود بیش از 6 ساعت طول بکشد.

علائم فیزیکی دررفتگی مفصل ران

علائم فیزیکی دررفتگی مفصل ران در شرایط مختلف به شرح زیر است:

دررفتگی خلفی مفصل ران

پای آسیب‌دیده کوتاه، ادداکشن یا چرخش داخلی است. به این ترتیب باسن و زانوها کمی خم می شوند.

ممکن است بیمار نتواند راه برود یا پاهای خود را حرکت دهد.

شما همیشه می توانید علائم وریدی بیمار یا علائم آسیب عصب سیاتیک را مشاهده کنید.

بیرون زدگی مفصل ران

پا به شدت می چرخد، دور از مرکز بدن و دور از لگن.

سر استخوان ران را می توان در جلوی لگن احساس کرد.

علائم آسیب به عصب فمورال یا شریان هنوز در بیمار قابل مشاهده است.

دررفتگی مرکزی مفصل ران

پای شخص کوتاه می شود، از مرکز بدن دور می شود یا به این ناحیه نزدیک می شود، چرخش از داخل یا خارج مشاهده می شود. این شرایط به انتقال استخوان در حفره لگن بستگی دارد.

در این حالت ممکن است موقعیت معمول در حین جابجایی به جلو یا عقب حفظ نشود، زیرا همیشه احتمال شکستگی استخوان ران در نتیجه این شرایط وجود دارد.

در ناحیه دور از محل شکستگی، شرایط طبیعی وجود دارد و این حالت در ماهیت چرخش ایجاد شده توسط دررفتگی ظاهر نمی شود.

در صورت شکستگی استخوان ران، احتمال ناهماهنگی کلیه افزایش می یابد.

مشکل را تشخیص دهید

در این حالت، نمای لگن کلیه ممکن است به صورت قدامی خلفی صحیح باشد، زیرا به نظر می رسد استخوان ران در موقعیت صحیح قرار دارد، در حالی که در واقع گره های کلیوی برداشته می شوند. به همین دلیل برای تایید وضعیت لگن باید از یک زاویه کنار بروید. برای این منظور می توان از سی تی اسکن و ام آر آی برای تشخیص دقیق وضعیت آسیب استفاده کرد. علاوه بر این، اسکن MRI می تواند در تشخیص نکروز عروقی سر استخوان ران و همچنین شکستگی های استرسی تشخیص داده نشده در سر استخوان ران مفید باشد.

درد لگن به دلیل دررفتگی مفصل ران

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). موترین، ناپروکسن و سلبرکس

مواد مخدر. مورفین، اکسی کدون و هیدروکودون

درد ضد افسردگی این داروها برای تسکین درد لگن پس از تعویض مفصل ران و برای کنترل دردی که به داروها پاسخ نمی دهد (سیمبالتا و الاویل) استفاده می شود.

مسکن های ضد صرع. یک درمان جایگزین برای کنترل درد نوروپاتیک لگن پس از دررفتگی مفصل ران (Neurontin و Lyrica) داروهای ضد افسردگی است.

تزریق کورتیکواستروئید این دارو را می توان به مفصل ران، نقاط حساس و عضلات تزریق کرد.

ماساژ درمانی

طب سوزنی

لیزر درمانی

تمرینات حرکتی برای دررفتگی مفصل ران

تمرینات دررفتگی مفصل ران با هدف تقویت و کشش عضلات اطراف ران انجام می شود. هدف از انجام این تمرینات بازگرداندن نواحی آسیب دیده به حالت عادی است. بهبودی از دررفتگی لگن به طور متوسط ​​دو تا سه ماه طول می کشد. با این حال، ورزش روزانه می تواند به میزان قابل توجهی روند بهبودی بیمار را تسریع کند.

تمرینات پا با فشار برای دررفتگی مفصل ران

این تمرین با استفاده از یک باند الاستیک برای تقویت عضلات لگن انجام می شود. در واقع بند الاستیکی که برای این منظور استفاده می شود می تواند در حین انجام این حرکت فشار لازم را به باسن وارد کند. استفاده از صندلی یا میز مناسب به انجام این تمرین کمک می کند. برای انجام این تمرین، یک سر کش را به پایین میز یا صندلی و سر دیگر را به پای خود در اطراف مچ پا وصل کنید. کنار میز یا صندلی بایستید تا قسمت سالم بدن به میز یا صندلی نزدیک باشد. در این مرحله صندلی یا میز را محکم با دست روی سمت سالم بدن خود نگه دارید. به آرامی پای آسیب دیده خود را به پهلو و از بدن خود دور کنید. این وضعیت را به مدت سه ثانیه نگه دارید و سپس به حالت اولیه بازگردید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید.

تمرین بالا بردن زانوی جلو برای تحرک لگن

این تمرین به صورت ایستاده انجام می شود و در این حالت زانو برای تقویت عضلات لگن بالا می رود. برای این کار، جلوی صندلی بایستید و پشتی صندلی را با دست بگیرید تا به اجرای حرکت کمک کنید. سپس به تدریج پای آسیب دیده را از روی سطح بلند کرده و به آرامی از روی زانو خم کنید. سپس این وضعیت را حفظ کنید و پای خود را به سمت بالاتنه حرکت دهید. هنگام انجام این حرکت، زانو نباید بالای کمر باشد. این وضعیت را برای حدود سه ثانیه نگه دارید و به آرامی به حالت شروع بازگردید. این حرکت را 10 بار چهار بار در روز تکرار کنید.

تمرینات کف لگن و تمرینات اکستنشن لگن

این تمرین با حرکت دادن پاها به جلو و عقب و کشش باسن، کشش عضلات کمر و پاها انجام می شود. برای این منظور باید از یک صندلی استفاده کنید و سمت محکمتر بدن خود را در کنار آن قرار دهید. صندلی را محکم با دست روی سمت سالم بدن متحرک خود نگه دارید، به آرامی پای آسیب دیده خود را از روی زمین بلند کرده و به سمت جلو بچرخانید تا پا از بدن شما دور شود. این وضعیت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و به آرامی پای آسیب دیده را به عقب بچرخانید. این حالت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و به آرامی پاهای خود را به حالت اولیه برگردانید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید، مراقب باشید فقط باسن خود را حرکت دهید. همچنین از حرکت دادن بالاتنه و گردن در طول تمرین خودداری کنید.

عمل جراحی

اگر روش بسته در حل مشکل موفقیت آمیز نباشد، ممکن است نیاز به جراحی تعویض مفصل ران توسط دکتر مهرداد منصوری باشد. این وضعیت تنها در 10 درصد موارد دررفتگی مفصل ران دیده می شود.